Os interminabile patris et lingua dulcissimi genitoris, suavitas aeternitatis, in hoc deposito tui vatis lacrimas ac nostra suspiria intende iam mitis.
Et, quia merito supernam amisimus patriam, quin imo per condicionem filii dicebamur, proni appetivimus infima; nec est, qui clamandi ad te vocem possit habere liberam.
Tu huc ad nos auditum tuae clementiae flecte, qui dudum pro miseris es inflexus ad mortem. Nam quantum praestabis redemptis, qui olim te exhibuisti peremptis?
Ob inde, quia ab aevo desperationis frustratu, tuo sumus ad spem reducti oraculo, te habentes apud patrem advocatum, in quo audiri mereamur in caelo, cum ad te orationem, quam docuisti, clamaverimus ex humo: ...