Vere sanctus, vere benedictus es, domine deus noster, auctor vitae et conditor, qui futurae resurrectionis es redemptor, reparator et indultor; qui promissae immortalitatis dispensator es atque largitor; qui posuisti praesentis vitae terminum, ut aeternitatis reserares introitum et per finem praesentium principia panderes futurorum; qui necessitatem animarum recedentium a corporibus non interitum voluisti esse sed somnium, ut dissolutio dormiendi roboraret fiduciam resurgendi, dum in te credentium vivendi usus non amittitur sed transfertur et fidelium tuorum mutatur vita, non tollitur.
Cuius institutionem nulla diversitas mortis, nullum iudicium indictae mortalitatis illudit et ita opera digitorum tuorum perire non pateris, ut, quidquid hominum per mortis varietatem tempus labefecerit, aura dissolverit, ignis consumpserit, avis rapuerit, fera discerpserit, terra obsorbucrit, pulvis involverit, gurgis immerserit, piscis exscreaverit, bellua exhauserit vel quidquid in vetustissimum mare fuerit redactum, te iubente, terra restituat induatque incorruptionem, deposita corruptione.
Te exoramus, domine, ac supplices petimus, ne spiritus fidelium sepultorum, aut tristibus tenebris aut ignitis gehennae caminis aut perpetuis tartari frigoribus deputati, poenalem locum ad habitandum accipiant sed, in sinu Abrahae et in gremio patriarcharum requiescentes, tempus resurrectionis diemque iudicii cum gaudio secuturae immortalitatis exspectent.