Vere sanctus, vere benedictus dominus deus noster Iesus Christus filius tuus, qui est gloria sanctorum et corona martyrum, promissionis largitor et pollicitationis indultor, amicus apostolorum et gratia triumphatorum, tutela certantium et victoria dimicantium, exhortator ad vitam et incitator ad praemia.
Quo inspirante, fidelis tuus Vincentius non ignorabat athleta fortissimus, levitico honore perfunctus, quod et praemium possit accipere ex merito passionis et bravium ex officio dignitatis; quia erat et de victoria fidus et de corona non dubius.
Ideoque hunc non laminae ignitaeque sartagines, non eculei sublimesque catastae, non ungulae ferreaeque manus, non ergastulae carceresque densis suppleti tenebris, non stridor catenarum ac ponderatio gravis cuiusque metalli, non foci fragor et strepentis passim copia salis patentibus visceribus iniecta internis nec fragmen testulae nudo adhibitum corpori Datiani quiverunt subicere iussioni.
Et cum in tantum persecutoris vecordia ferocisset, ut inhumatum corpus fluctibus deputaret, repente muneris ossa pretiosi ambientibus terris salvum unda famulanter restituit. Quapropter ob hoc divino nutu maris profunda tetigerunt, ut ex aequalibus officiis etiam ipsud possit servire naufragium.
Tua sunt, domine, ista miracula, qui fortis et potens es ac invictus in proelio. Unde precamur, ut istic, ubi nobis reposita est eius reliquiarum portio, erecta sit patrocinii plenitudo.