Vere gloriosus et admirabilis es, deus pater omnipotens, qui beatissimum martyrem tuum Felicem ita magisterio fecisti evangelicae praedicationis instructum, ut, dum, relicta patria, exsul te luminum patrem quaereret et non obtecta modio sed super candelabrum lucerna fidei cunctis in ecclesia perluceret, saeviente fidei persecutione, inimicum non, quaesitus, aufugeret sed, quaerens, cum quo certaretur, inveniret.
Qui, cum, comprehensus cruentis tribunalibus, ob confessionem tui nominis sisteret et primum lenocinatione sermonum sanctum tuum suasionibus inimicus illecebrare tentaret, pectus, quod tu sera gratiae tuae firmaveras, tela reserare non valuerunt inimici.
Ingerit itaque insatiata crudelitas squalorem carceris, ferri pondera, inediae tabem, flagellorum sulca, ungularum lacerationem, maris naufragia totaque perversitate meritis terrere militem tuum attentat.
Sed tu, adiutor fortis, dum in omnibus facis victorem martyrem tuum, deficientibus poenis fatetur se etiam adversarius victum, ut sentiret se divino iudicio poenis subditum, qui, vanis superstitionibus deditus, cogebat tormentis subdi martyrem tuum.
Insaniens itaque victa crudelitas sanctum interfici iubet, carcere trusum, sed Felix triumphator, dominum deum confessus in terris, felicem animam triumphantibus angelis praemisit in caelis.