Hosanna in excelsis. ... gloriosius coronatus.

CO
6310
Page number
X. 103

Hosanna in excelsis. Vere dignum satis et iustum est omni quidem tempore sed praecipue in honorem sanctorum tuorum nos tibi gratias agere, consempiterna et consubstantiva et cooperatrix bonorum omnium Trinitas deus, et pro beatissimi martyris tui Laurentii celeberrimo die laudum hostias immolare.
Cuius gloriosum passionis triumphum, anni circulo revolutum, ecclesia tua laeta concelebrat, apostolis quidem tuis in doctrina imparem sed in dominica confessione non imparem, qui niveam illam stolam leviticam martyrii cruore purpureo decoravit.
Cuius cor igne tuo, quem veneras mittere super terram, ita flammam, ut ignem istum visibilem non sentiret et appositas corpori flammas mentis intentione superaret ardentemque globum fide validus non timeret.
Quique cratulae superpositus, novum sacrificium tibi semetipsum castus minister exhibuit et, veluti super aram holocausti more decoctus, saporem domino suavitatis ingessit.
In qua incomparabilis martyr praecordiis pariter ac visceribus medullis liquescentibus desudavit ac defluentia membra torreri invicta virtute patientiae toleravit; in qua extensus ac desuper fixus, subditis iacuit ac pependit incendiis et holocaustum pietatis cruda coxit impietas.
Quae sudorem liquescentium viscerum bibulis vaporibus suscepit; supra quem velut super altare corpus suum novi generis sacrificium celebrandus minister imposuit et levita praedicandus ipse sibi pontifex et hostia fuit et, qui fuerat minister dominici corporis, in offerendo semetipsum officio functus est sacerdotis.
Tuam igitur, domine, in eo virtutem tuamque potentiam praedicamus. Nam quis crederet corpus, fragili compage glutinatum, tantis sine te sufficere conflictibus potuisse? Quis incendiorum aestibus aestimaret membra non cedere, nisi flagrantior, a te veniens, interiorem hominem lampas animasset?
Cuius potentia factum est, ut laeta rore suo anima coctione proprii corporis exsultaret, dum versari se martyr praecipit et vorari, ne et paratam coronam uno moriendi genere sequeretur et, si lenitate cruciatum vitalis tardaret interitus, non exsisteret gloriosius coronatus.