Summe atque ineffabilis deus, qui non vocis sed cordis auditor esse dignosceris, qui mentes probas, non aetates, qui non in labiis sed in corde puro te timeri hortaris, qui benigna consolatione nos, ne pereamus, amplecteris, insuper et perditos sub alarum tuarum umbraculo colligis, dignare cor nostrum a vitiorum maculis emundare, ut, ab omni inquinatione purgati et a saeculi voraginibus exempti, habitaculum esse mereamur spiritus sancti.