Ob arcana mysterii tui, Iesu Christe deus noster, a te collata inspiratione poscentes, deficit in contuitu acies, in intellectu visus, in relatione virtus, in narratione sermo. Quis enim apte convenienterque possit edicere supereminentem caritatem, qua nos dignatus es redimere; qua, ut ita dicam, humili compulsus es incarnari descensione; qua electos iussisti apostolos omnibus ad salutiferam nationibus mittere conversionem; qua eminentiores discipulis ceteris Petrum voluisti et Paulum efficere?
Sed, quia haec immensa – indignitate vitae et naturae corruptione digne – non possumus replicare, praesentis sollemnitatis officio tuam, omnipotens, inaestimabilem poscimus maiestatem, ut favore gemino apostolorum tuorum, patronorum scilicet nostrorum, acceptum habeas et efficias ratum huius oblatum diei sacrificium, quo(d) sacratissima illa inarbitrabili gratia ita digneris illustrare, ut, omnium percipientium receptum in pectoribus, sit in peccaminum expiationem, in mentis et corporis incolumitatem, in huius periculosissimae vitae custodiam et munitionem.